PiF Story 16 Part 1 - Po drugiej stronie lustra

Phineas i Ferb

"Po drugiej stronie lustra"

Part 1

Białe oślepiające światło i pustaka. Nicość...
Phineas stał wpatrzony nieobecnym wzrokiem w otaczającą go biel.
 - Izabello? Izabello! - wykrzyknął, a jego głos utonął w przestrzeni.
 - Ferb! Mamo! Tato! Fretko! - chłopak powtórzył swe nawoływania z coraz większą rozpaczą. - Izabello!
Nic, żadnej odpowiedzi, wszędzie jedynie wszechogarniająca cisza i pustka.
Czerwonowłosy upadł na kolana i zamknął oczy. Zacisnął zęby usiłując powstrzymać łzy. Nagle usłyszał słowa świetnie znanej mu piosenki, śpiewane przez czyjś piękny głos.
 - Ja i ty,
Miłość i łzy.
Ja i ty,
Wspomnienie dawnych chwil.
Zapamiętaj każdy moment z życia
Bo nic nie powtórzy się
Phineas otworzył oczy i podniósł wzrok. Stała przednim złotowłosa dziewczyna, to ona śpiewała.
 - Ja i ty,
Miłość i łzy.
Ja i ty,
Wspomnienie dawnych chwil.
Mijają dni, miesiące, lata.
Czas płynie nieustannie.
Nie wróci już wczorajszy dzień.
Dwunastolatek podniósł się z ziemi i ruszył ku dziewczynie.
- Ja i ty,
Miłość i łzy.
Ja i ty,
Wspomnienie dawnych chwil.
Życie jedno masz.
Spróbuj więc pochwycić chwile,
I zatrzymać czas.
Niech ten dzień trwa,
Niech trwa,
Wiecznie trwa.
Długo tak.
Tylko ty i ja.
Ty i ja.
Zatrzymał się kilkanaście centymetrów przednią i wpatrzył w jej twarz.
 - Nawet nie wiesz ile prawdy jest ukrytej w tej piosence Phineasu.
 - Skąd ty ją znasz? - zapytał czerwonowłosy suchym, bezbarwnym głosem.
 - Przecież znasz odpowiedź na to pytanie. Ja wiem wszystko Phineasu - odparła At.
 - Kłamiesz! - wykrzyknął czerwonowłosy z wściekłością.
Drzemiąca w nim rozpacz zamieniła się we wszechogarniający gniew.
 - Kłamiesz! Gdybyś wiedziała wszystko to wiedziała byś o tym i mnie ostrzegła.
 - Ależ wiedziałam Phineasu. Świetnie o tym wiedziałam. I ostrzegałam cię. Nie pamiętasz?
 - Skoro tak to dlaczego pozwoliłaś by do tego doszło? Dlaczego dałaś mu zwyciężyć?!
 - To nie ja Phineasu, lecz ty. Przez twoje decyzje, wybory twój wymiar... przestał istnień. Przez ciebie twoi bliscy, przyjaciele, osoby, które kochasz odeszli.
Phineas poczuł niewyobrażalny ból w okolicach serca. Z oczu zaczęły mu płynąć łzy.
Więc... Tak wszystko się skończy? Przecież to nie możliwe! To pewnie kolejny koszmarny sen z którego za chwile się obudzi.
Jednak to nie był sen. To była rzeczywistość. Pustka i nicość. Białe oślepiające światło...